← Tüm Yazılara Geri Dön Dem Dem

Dem Dem

kendi bokunu yiyen köpeklere döndüm

acımdan utancımdan ağlanacak halime

güleryüzlü insanlara güldüm

aferin onlara kocaman

çocukluğuma küstüm

çocukluğumda saf ve suçsuzdum

su yansımalarında yansıdım

kimi zaman bulanık ve biçimsiz

meyve vermeyen ağaçlara durdum

tatsızlıktan tuzsuzluğundan hayatın

namussuzlara şerefsizlere küfrüm

onlar yüzünden bu halde olmasak da küfrüm

kerhanelerde kolonya tutan lavuk gibiyim

diğer lavuklara sempatim tam

kar fırtınalı antarktikaya dondum

yalnızlığımdan büsbütün

rakı şişesinde balık olamadan

alevi türkülerine çalındım

hayy hu efendim dost

← Tüm Yazılara Geri Dön