Kaliforniya’da bir ağaç kesme projesiyle ilgili bir mühendisin merakı olarak başlayan şey, orman kaybının hızlı ve küresel olarak izlenmesini sağlayan çığır açan bir platform haline geldi.
Doğanın ölçeğini anlamak çok zor olabilir. Örneğin, gezegendeki en büyük yağmur ormanı olan Amazon, dokuz ülkenin sınırlarını aşarak neredeyse 2,6 milyon mil karelik bir alana yayılıyor. Bu, Hindistan’ın iki katından daha büyük ve ABD’nin toplam alanının yüzde 68’ine denk geliyor.
Bu kadar büyük bir şeyi korumaya çalışmak, benzer boyut ve karmaşıklıkta bir zorluktur, ancak bu, Google’ın araştırmacılara ve diğer kamu politikası uzmanlarına yönelik bir jeo-uzamsal işleme hizmeti olan “Earth Engine” sayesinde kolaylaştı. 2010 yılında piyasaya sürülen bu platform, süreci çok daha hızlı ve kapsamlı hale getirerek bilim insanlarının dünyanın her yerindeki orman kaybını takip etme şeklini tamamen değiştirdi. Bu süreçse aslında bir kişinin merakıyla başladı.
2005 yılında, Google mühendisi Rebecca Moore, Kuzey Kaliforniya’nın Santa Cruz Dağları’ndaki evinin yakınında yeni bir ağaç kesme projesini öğrendi. Projenin planı, geliştiriciler tarafından kendi topluluğuyla paylaşılmış olsa da, pek bilgilendirici veya şeffaf değildi.
Kendisini bir harita meraklısı olarak tanımlayan Rebecca , hedeflenen 1.000 akrelik alana bakmak için birkaç yıl önce piyasaya sürülen küresel görselleştirme aracı Google Earth’ü kullanmaya karar verdi. Yüksek çözünürlüklü uydu görüntüleri, 400 sayfanın göstermediğini gösterdi: Proje, yalnızca topluluktaki 2.000 kişinin değil, aynı zamanda daha geniş Silikon Vadisi topluluğunun içme suyunu o bölgeden alan sakinlerinin günlük yaşamını da etkileyecekti.
