Eylem, hareket veyahut düşünce başka bir canlıya etki eder mi?
Bunların her birinin bir sorumluluğu var mı? Sonuca göre mi iyi ya da kötü belli oluyor? Kötü kendi içinde derecelendirilebilir mi? İnsan olarak şu anda var olmanın getirdiği bir görev olarak geçmişle geleceği her an birleştirmek zorunda kalmanın yükü nasıl etkilere yol açıyor? Bilinçli iyilik bilimden ne kadar destek almalı? Etik ve ahlaki değerleri neler belirliyor? Evrim aslında bir düşünceyi daha üst bir seviyeye taşımayı hedeflerken var olanı bile zor muhafaza ettiğimiz bu çağda düşüncenin evrimi için en iyi ortamı nasıl sağlayabiliriz? Bir canlıyı, bir durumu güzel, canlı, sağlıklı kılan şey hep iyi midir? Yoksa o zıtlıkların dengesinden mi o hale gelmiştir? Kötü gibi gözüken bir şey veya bir durum aslında başka bir oluşun tamamlayıcısı olabilir mi?
-İyi oldu iyi.
-Hangi iyi?
Nasıl yani?
Kim, nasıl böyle bir şeye karar verebilir?
“İ” harfini insan formunu andırıyormuş gibi düşünürsek, gövdesi düz çizgi, nokta da başı.
Y’yi ise bu iki insan formunu birbirine ve oradan toprağa bağlayan şekil olarak düşünebiliriz. Yani ‘Y’ dünya olabilir.
Belki de bu gezegende iki insan arasındaki ‘herhangi’ bir temas ya da bağlantı iyiyi tanımlamak için yeterlidir. Yani iyinin var olabilmesi için ikiye ihtiyaç var sanki. İki ye ihtiyaç olunca da bu birliğe dair değil gibi. İyi dediğimiz an dualiteden de hareket etmiş olmuyor muyuz?
Apollo ve Dioniso, nizam ve kaos, Delfi’de aynı tapınağı paylaşıyor. Bu bedeni bir tapınak olarak düşündüğümüzde zıtlıkların birleştiği tek yer olarak görüp alnımıza da “Gnoti Seauton” yazabiliriz bence.
Soyut resmin öncülerinden olan Hilma af Klint 1900 lerin başında yaptığı bazı eserlerini hayatta olduğu dönem anlaşılmayacak olmalarının bilincinde olarak sonradan meydana çıkarılmaları için ailesine bırakmıştır. En güzel eserlerinin anlaşılması için aradan tam olarak 70 sene geçmesi gerekti. Maneviyat, modern tıp ve doğa bilimi onu esinlendiren konulardı ve Hilma’nın eserleri belki de en çok şu anda anlaşılacak duruma geldiler. Öyle ki geçtiğimiz ekim ayında belgeseli çıktı. Gördüğümüz bir şeyi tanımlamamız ve gerçekten okuyabilmemiz, zaman çizgisi üzerinde de belirli bir algıya ulaşmış olmamızla doğru orantılıdır. Ben kendimi geliştirdikçe eser benimle beraber dönüşecek ve bana kendini bambaşka yerlerden açacaktır. Benimle beraber dönüşen bir dış dünya benim zanlarımdan çok daha fazlasını hak ediyor olabilir.
Konvansiyonel tarımdaki ya da antibiyotiklerdeki sıkıntının aslında kötüyü öldürmek üzere kullanılan ilacın iyi olanı da öldürmesi ve bunun da uzun vadede bitkinin ya da insanın direncini kırması. Bunun için organik ve biyodinamik tarımda pek çok çözüm geliştirilmiş olsa da insan ve duyguları üzerinde bu denge nasıl sağlanabilir? Kötü kurtulunması gereken bir şey mi? Korku, öfke, şüphe ve yanılsama bizi sadece “kötü” eylemlere mi yönlendiriyor? Bazıları öyle olsa bile bunlardan kurtulma şansım var mı? Onlara rağmen farklı bir seçim yapabilir miyim?
Lucifer yaratıcılığı, Ahriman ise teknolojiyi destekler. Bir orkestra şefi misali, gerektiğinde Lucifer’i ön plana alıp yol almalı, sonra belki Ahriman ile bir süre devam etmeli.
Antropozofi isimli ezotorik akımın önderi Rudolf Steiner, iyinin karşısına zıddını koymaz ama iyinin iki güç arasındaki denge olduğundan bahseder. Hatta bunu maddeye dökmek için bir heykel tasarlamıştır “insanlığın temsili” Bu iki güç Lucifer ve Ahrimandır. Lucifer aynı zamanda ‘ışık taşıyıcısıdır’ ve dünya üzerindeki entelektüelliği de bir anlamda sembolize eder. Lucifer ile beraber tutkular ve arzular doğmuştur. Ahriman ise materyalizmin sembolüdür (hızlı moda ahriman güçlerine bir örnek olarak verilebilir.) Bu ikisi farklı iki kutuptur. Lucifer göklerden, ahriman ise dünyanın tam içinden gelen bir kaynaktır. Ona göre bu güçlerin varlığı ile biz özgür bir seçim yapma hakkına sahip oluruz. Kötü’nün bu şekilde gök ve yeryüzü olarak insanı iki farklı yönde çekiyor oluşu onu daimî bir denge ve ahenk arayışına iterek seçimlerinde özgür bırakır. Çünkü bu iki kutbun aynı zamanda olumlu yönleri de vardır. Lucifer yaratıcılığı, Ahriman ise teknolojiyi destekler. Bir orkestra şefi misali, gerektiğinde Lucifer’i ön plana alıp yol almalı, sonra belki Ahriman ile bir süre devam etmeli. Benim için şuur ve idrak belki de bu orkestrayı yönetirken gereken anahtar kelimeler. Ne kendimizi tamamen kaybetmeliyiz ne de tamamen bu dünya ile var olmalıyız.
Sorumluluk var evet, ancak bu bir savrulmama sorumluluğu sanırım. Harekete geçmeden önce kendi niyetimizi sorgulamak, bölücü değil birleştirici niyetler içerisinde olmak aslında belki de yeterlidir.
İnsan olarak doğuştan görünürde olmayan erdemlerimizi, karanlıkta bir hazine avındaymışçasına el yordamıyla bulup, kendimize bu erdemleri katıp sadece yol almaya devam etmekten ibaret hayat sanki. Sorumluluk var evet, ancak bu bir savrulmama sorumluluğu sanırım. Harekete geçmeden önce kendi niyetimizi sorgulamak, bölücü değil birleştirici niyetler içerisinde olmak aslında belki de yeterlidir. Karanlık zaten dile geldiği ve fark edildiği an gücünü kaybeder.
Bir de kontrolümüzde olmayan olaylar silsilesi var. Ben sorumluluğumu ne kadar alsam da hedefine doğru fırlattığım ok, rüzgârdan ya da dış etkenlerden etkilenerek hedefinden şaşabilir. Bu durumda da ben sadece görünmeyen bir aracım ve eylemimin pek de bir önemi yokmuş gibi…
Bir keresinde çok değer verdiğim yabancı bir öğretmen arkadaşımı iş ihtiyacı dolayısıyla bir okula yönlendirmiştim.
İş oldu…
Para kazanmaya başladı fakat okul kurucusu “iyi biri değildi” ve öğretmenlere psikolojik şiddet ve taciz uyguladı.
Yaptığım “iyilik” buhar oldu.
Ben neye hizmet ettim?
En güzel niyetlerle birleştirdiğim iki insanın başlarına gelen hadiselerden sorumlu muyum?
Bu olayı yaşadıktan sonra çok sevgili dostum ülkesine döndü, hayalini kurduğu aşka kavuştu. Fakat beni suçluyor ve benimle konuşmuyor. Olayın olasılıklar silsilesi içinde vardığı bir yer var görüldüğü gibi. Orası sadece ‘bir’ yer. ’Bir’ yere varılması için de yol açılması gerekiyor. Önceden var olmayan, yeni bir yol.
Biz olması gereken yerde olması gereken zamanda hazır oluşumuzla, bir oluşa hizmet eder gibi miyiz?
Aklımdaki soru bu gibi…
İyi ve kötüden özgür gibi…
